Тэр өдөр Алиса охины хувь заяаг шиидэхээр тийм нэгэн явдал болжээ. Хичээлээ тараад өдөр бүр хажуугаар нь өнгөрдөг цэцэрлэгт анх удаа оръё гэж бодов. Гунигтай бас  сэтгэл нь тавгүй байлаа…
      Сүүлийн үед хичээлдээ нэлээд муудаж, үргэлж базаахгүй дүн авч байлаа. Орчиндоо юу болж байгааг анзаарах ч сөхөөгүй бодлогошрон явсаар урт сандлын өнцөгт суув. Суусныхаа дараа сандлын нөгөө буланд  өөрийнх нь үеийн нэг охин сууж байгааг анзаарчээ. Тэр охин сургуулийн дүрэмт хувцастай бас гартаа ном барьсан байлаа. Алиса, “Энэ охин бас муу дүн авсан болохоор гэртээ орохгүй ном уншихаар энд сууж байгаа юм байх даа” гэж бодов. Охиноос юу ч асуусангүй, дахиад л бодлогоширч эхлэв.
       Өөрийгөө ангийнхаа Жессика гэх охинтой харьцуулж бодлоо. Өнгөрсөн жил аав ээжийнх нь авч өгсөн бичгийн ширээ хэрэглэхэд үнэхээр урамтай байгааг Жессика их л сайрхаж ярьдаг. Бас хувиараа багш хөлсөлж хичээлээ заалгадаг гэнэ. Надад ийм сайхан боломж байсан бол би ч гэсэн онц сурах л байсан гэж Алиса бодов. Гэтэл тэднийх хоёрхон өрөө байранд амьдардаг учир Алиса дүү нартайгаа нэг өрөөнд байдаг. Аав ээж нь бага ангиасаа сургуулиас гарсан тул хичээлд нь тус болж чаддаггүй гээд Жессикатай харьцуулахад олон хүндрэл байлаа.
       Алиса энэ бодлоосоо салахын тулд хажуу дахь охинтойгоо яриа эхлүүлэв. “-Чи юу уншиж байгаа юм вэ?” Охин уншиж байгаа номныхоо талаар болон хэддүгээр ангид сурдагаа, бас ирээдүйд ямар мэргэжилтэй болохыг хүсч байгаагаа хүртэл Алисад ярьж өгчээ. Ингэж ярьж байхдаа охины царай гэрэлтэж байв. Тэр охин сургуулийнхаа хамгийн онц сурлагатай сурагч гэдэг нь тодорхой байлаа. Тэр охин өнгөрсөн жил сургууль завсардсан учир энэ удаа шалгалтаа сайн өгч анги дэвших хэрэгтэй байгаагаа хэлэв. Алиса гайхан, яагаад сургууль завсардсаныг нь асуух гэтэл тэндээс нэг эмэгтэй дугуйтай сандал түрэн гарч иржээ. “-Алив миний охин, ээж нь дугуйг нь засуулчихлаа. Одоо хичээлдээ явж болно.” гээд охиныг өргөн дугуйтай сандал дээр эвтэйхэн суулгав.
        Алиса охин юу хэлэхээ мэдэхгүй дэмий л “Баяртай” гээд үлдлээ. Охин ч инэмсэглэн ”Баяртай” гэж гараа даллана. Алиса хэсэгтээ хөдлөх ч үгүй баахан суув. Өдрийн туршид  муу сурч байгаагийнхаа бурууг амьдралын нөхцөл, энэ тэр гэсэн шалтгаануудад тохож бодсон байлаа. Гэтэл огт явж чаддаггүй охин огтхон ч гутарсан янзгүй ирээдүйгээ төлөвлөж суудаг…
      Алиса өөрөөсөө маш их ичин гэрийн зүг хурдан хурдан алхав. Гэртээ ороод саяын болсон явдлыг ээждээ яриад өрөөндөө орж хичээлээ хийж эхлэлээ. Одоо Алиса амжилтын түлхүүр бол хүн өөрөө гэдгийг ухаарсан ажээ.